Έχω ένα κόμπο στο λαιμό

δεν ξέρω αν είναι από καλό ή από κακό απλά υπάρχει...δεν έχει να κάνει με κανέναν μόνο με μένα...θέλώ τόσα πολλά πράγματα το εξής ένα κι όμώς δεν μπορώ να τα έχω όλα ή μάλλον όχι δεν μπορώ δεν ξέρω τον τρόπο να τα αποκτήσω...κι αυτό με πεθαίνει...τι θέλω πια και δεν μπορεί να ικανοποιηθεί;τι ζητάω κι εγώ;κάτι ξεχώριστό και για μένα...are you listening?κάτι που να με κάνει να ξεχάσω το παρελθόν να προχωρήσω μπροστά... και να μαι καλά και σε αυτόν τον τομέα της ζωής μου...είναι τόσο δύσκολο... κάποιος που θα με παίρνει αγκαλιά και θα 'ναι αυτό το διαφορετικό από όλες τις άλλες... που θα τον κοιτάζω και θα λέω... μαζί σου έχω όση υπομονή θες...έχω όση αγάπη θες...έχω όση ζωή θες...για το μόνο πράγμα που νιώθω καλά είναι ότι ξέρω έως κάποιο βαθμό τα χω ζήσει...αλλά δεν φτάνει...γιατί ξέρω πόσο υπέροχα είναι...και θέλω να το ξαναζήσω...δεν μπορώ άλλο...ειληκρινά...δεν μπορώ...πόσο ακόμα θα περιμένω...για ένα συναίσθημα τόσο υπέροχο...δεν έχω άλλη υπομονή...έχει εξαντληθεί...κάποιος ας μου εξηγήσει τι έχω φταίξει,τι έχει φταίξει... δεν ξέρω...



Όποιος φοβηθεί να ονειρευτεί

σώμα δεν θα βρει να μοιραστεί

κι όποιος κοιμηθεί πριν παραδοθεί

χάνει τη στιγμή που δεν γυρίζει πια

υ.γ ακούγωντας το milano των sigur ros

(το πιο ονειρικό τραγουδι που 'χει υπάρξει ποτέ)