Παρασκευή 23 Νοεμβρίου 2007

Μοναξιά μου ΌΛΑ - Μοναξιά μου ΤΊΠΟΤΑ

Πώς μια λέξη, μια αίσθηση, μια πραγματικότητα καλύπτει όλη τη ζωή σου αλλά από την άλλη θα ήθελες να μην υπήρχε καν,να ήταν μια άγνωστη λέξη,μια αίσθηση,μια πραγματικότητα.


Κάνεις όμως και τίποτα για να την αλλάξεις?Ή μένεις πίσω από του φόβους σου, τις ανασφάλειες σου,και το "ΕΓΩ" σου που φοβάσαι μην πληγωθεί.




Κάποια στιγμή πρέπει να πάρουμε τη ζωή λίγο στα χέρια μας,να κάνουμε αυτό που θέλουμε χωρίς πολλές συζητήσεις, αναλύσεις.




20 χρονών είμαστε ρε γαμώτο.










Τρίτη 13 Νοεμβρίου 2007

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΦΤΩΧΟΜΑΝΑ...


Αυτή η πόλη έχει έναν αέρα απιστευτό που σε παρασέρνει κυριολεκτικά και μεταφορικά!!!Οι βόλτες στη παραλία μέχρι το Μακεδονία Παλλάς με κρύο,ψιλόβροχο,και τους φακέλους στο χέρι.Οι μπουγάτσες για πρωινό μαζί με ζεστό καφέ.Η αναζήτηση του καφέ Πάστα φλώρα ένα από τα πιο ωραία που υπάρχουν.Πολλοί γνωστοί,πολλοί άγνωστοι,πολλοί κάποτε γνωστοί.Μπύρα μαύρη και ρόκ μουσική σε σκοτεινό μαγαζί.Κέρασμα σε φοιτητικό στέκι που το γέλιο μπορούσε να είναι δυνατό.Σπίτι γεμάτο αφίσες,ημίδιπλο κρεββάτι,τοστάκια για βραδυνό.Και όλα αυτά αρχισάν και κατέληξαν στο ίδιο σημείο τον σταθμό του τραίνου.










...ΤΕΛΟΣ...

Σάββατο 3 Νοεμβρίου 2007




...ΌΠΟΙΟΣ ΒΙΑΖΕΤΑΙ
ΣΚΟΝΤΑΦΤΕΙ...